De teleurstelling was groot toen Lomme terugkeerde van zijn verkenningsronde. Voor de miniemen waren alle leuke onderdelen uit het parcours gehaald. De berg en het technische stuk aan het water had men links laten liggen. Enkel de zandbak en een kambocht in het bos konden voor enige spanning zorgen.
Eens de wedstrijd gestart, liet Lomme het niet aan zijn hart komen. Hij zette zich meteen op kop en trok het peloton op een lint. Roeselare is dat type parcours waar er weinig plaats is om in te halen. Lomme onderhield een strak tempo waardoor er zich vanaf de tweede passage voor mijn lens al een kopgroep van drie renners had gevormd: Lomme, ploegmaat Tibo – die wel heel gemakkelijk volgde – en Thor Debaene. Het drietal werd in de ronde die volgde gereduceerd tot twee. Tibo had ergens onderweg pech gekregen door een afgelopen ketting. Lomme en Thor trokken dan maar met z’n tweetjes op pad. Eerst Lomme en Thor, daarna Thor en Lomme. In de voorlaatste ronde had Lomme afstand kunnen nemen van Thor en het rondje dat volgde was er ééntje voor de supporters. Lomme won overtuigend. Thor werd in de laatste ronde nog voorbijgesneld door een oprukkende Rune Meyhui. Ook Tibo had een ongelooflijke inhaalbeweging gedaan en kwam vanuit een verloren positie nog als vijfde over de streep.
De overwinningsbloemen werden geschonken aan meter Valerie: één van Lommes grootste supporters, zowel op als naast het veld.
