Voor het eerst sinds lang had Lomme alle vertrouwen in de wedstrijd. Het parcours was op voorhand verkend geweest en bestond voor minstens 50% uit verharde wegen. Twee troeven in het voordeel van Lomme. Een klein minpuntje was dat Lomme in de opwarming zijn ketting had doorgetrapt en hij even moest overschakelen op de fiets van zijn broer maar dat kon hem duidelijk niet deren. Zelfs toen zijn fiets nog ruim op tijd hersteld geraakte, gaf hij de voorkeur aan Warres fiets.
De negen 11-jarigen mochten voor de gelegenheid allemaal van op de eerste rij starten. Na enkele meters was er al een afscheiding van de twee Tomabellers. Even dreigde het mis te lopen toen Lomme uit zijn klikker schoot en voet aan grond moest zetten maar dat ging zo snel dat hij nog net in het wiel van Tibo het veld kon induiken. De twee konden meteen een kloofje slaan. Op het asfalt besloot Lomme om het even van Tibo over te nemen en nog een versnelling hoger te schakelen. Tibo moest jammer genoeg passen en weg was Lomme. Hij bouwde een mooie voorsprong uit en toen hij in de tweede ronde voorbijreed, ging de duim omhoog. Iets te vroeg, zo bleek, want in derde ronde kwam Matteo Vanhuffel nog aansluiten. Op de lange strook tegen wind liet Lomme hem zelfs toe wat kopwerk te verrichten maar heel lang hield hij het niet uit in dat wiel. Lomme controleerde de wedstrijd en kwam als eerste over de streep. Matteo volgde op enkele meters. Achter hen verloor Tibo de strijd van Arthur Vermoesen voor een plaats op het podium.
