Tijdens het wegseizoen kon Warre dikwijls geen vuist maken tegen de meer opgeschoten leeftijdsgenoten. Daarom keken we met hem al een tijdje uit naar het nieuwe crossseizoen waarin zijn gestalte minder een rol speelt.
Warre had geluk en mocht als eerste zijn positie innemen aan de startlijn. Met veel vertrouwen richtte hij zijn blik naar het einde van de aanloopstrook. Hij kwam als tweede uit de eerste bocht maar trok nog eens goed door op de eerste grasstrook en nam voor één ronde lang de koppositie in. Vanaf de tweede ronde zette Iben Rommelaere zich op kop met Viktor De Muynck in het wiel, gevolgd door Warre en een handvol andere renners die een kloofje konden slaan. Eventjes zakte Warre weg naar de vijfde plaats maar kon – mede door pech voor Oscar Scheirlynck – terugkomen naar de derde plaats. Iben en Viktor reden elk op hun tempo verder weg maar Warre vocht en kon zo één voor één zijn medevluchters van zich afschudden. In de laatste ronde kon niemand hem nog belagen waardoor Warre geïsoleerd als derde zijn wedstrijd kon uitrijden. Net als broer Lomme mocht hij het podium beklimmen om de bronzen plak op de halen. Van een vliegende start gesproken!
